 |
| Ayhan Çubuk |
Bugün her zamankinden daha başka yazmaya başladım. Bugün
Farklı şeyler Farklı düşünceler sergilemek istedim.Sana verdiğim sözü Bugün
tutmak istedim beklide …
Bir gün daha kayboldu hayatımızdan ve biz bir ertesi güne
bağladık umutlarımızı yaşadığımız bu günden de geriye bir şey kalmadı. Geçmişe
bir kere daha ekledik kalabalık yalnızlıklarımızı bugün ki saatlerde
hayallerimizi boşa çıkardı. Belki sevinçlerimiz ve umutlarımızda yarım
kaldı.İkimizin de yürüdüğü başka yollar başka umutlar vardı beklide bildiğim
tek şey ikimizin de düşündüklerinin olmamasıydı.Duygularımız her zaman çok yoğun fakat anında vazgeçmemiz
mükemmeldi. Mutluluk Oyunlarıyla Avunmak, Zamanı Doldurmak İçin Gerekliydi
Belki... Başka bir olasılık var mıydı ? Hiç düşünmedim. Günler sırtımıza
her gün bir ok daha saplayarak geçiyordu. Yaralarımızın kapanmasına kesinlikle
izin vermiyordu.Olgunlaşan yaralarımız vardı ama iyi gelecek günlerimiz hiçbir
zaman olmayacaktı.
Yazdığım bu Satırlar Çaresiz Gönül mürekkebinden sızanlar. Yüreğim Feryat figan
yazmak istesede yazamıyor.Yazdırmıyor beynim,
parmaklarıma kelimeler düşüncelerimden çıkarken lal oluyor kilitleniyor
ellerim, Sahibi var aslında yüreğimden çıkan her kelimenin her cümlenin. Kelimelerim ne gel diyor nede git.
Ne veda edebiliyorum sana nede kökten yok edebiliyorum seni sevme arzumu.
Hep bir yanımız eksik,bir ayağımız topal sanki;Ben
gülüyorsam sen hoşnut değilsin,Sen mutluysan bende var terslik,bir şans işte
çok nadir sarmaş dolaş olduğumuz,şaşırıyorum böyle durumlarda.
Sürekli devriliyoruz,dik durmayı beceremedik bir türlü.Ya biz tam anlamıyla
uğraşmadık,ya da hayat bize kafayı iyiden iyiye taktı.
Ben bu yazıları yazarken aslında biraz sarhoş biraz durgun
biraz umutsuz çok ve çokta mutsuzum.Yazdığım yazıların nerelere gittiğini
kimler tarafından okunduğunu bilmiyorum.Ve Bildiğim tek şey yazı yazdığım.
Suskunuz... Hem de çığlık çığlığa bir suskunluk bizimkisi...
Bu konuşacak bir şeyimiz olmadığından değil. Konuşmaya çalıştığımız şeylerin,
alıştığımız yalnızlığımızdan uzaklaştırması aslında bizim korkumuz... İkimizde
cesaret edemiyoruz. Öylesine alışmışız ki içimizde büyüttüğümüz yalnızlığımıza.
Seviyoruz onu. Bekli de yaşandığında yok olacağı korkusu bizi tereddütte
düşüren. Kaybetmekten korkacağımız bize ait bir şey oluşturma kaygısı... Sen
yapamadığın hamlenin, hayatın boyu inanmak istediğin değerlere sahip gibi
gördüğün düzeni yok etme girişiminden Başka bir şey olmayacağını düşündün
hep... Bense yılların verdiği bir alışkanlıkla içinde var ettiğim bana daha
fazla acı vermemek için susmayı tercih ettim... İçimden çığlık atarak
susuyorum... Susuyorum... İçimde o kadar güzelsin ki... Sana susuyorum...
Demiştim ya "yüreğim susmayı öğreniyor". Aslı yok. Sevdiğini
anladığında içinde duyduğun çığlığın yankısı hiç bitmiyor. O hiç susmayacak...
Her gün, her saat bana haykıracak, bağıracak, parçalayacak içimi. Benimse
yüzümde o gülümsemem yer edinecek tekrar... Her soğuk üşütemediği gibi, her
ateş de yakamazmış insanı... Üşüyorum; alev alev üşüyorum... Hani saatlerce sessiz,
tek kelime etmeden sana bakışlarım var ya; gözlerinde beni ısıtacak olan
anlamları yakalamaya çalışma çabamdan başka bir şey değil... Ve her
yakaladığımda kaybettiğimi hissetmemden öteye gitmeyen bekleyişler... Ve her
kaybettiğimde yeniden yakalama çabam...
Aslında sen benden hiç gitmiyorsun ve ben seni hiç
bırakmıyorum. Bizimkisi nasıl bir duygu anlayamıyorum Sensizliğin girdabında
yok oluşlarım her gün daha da acı verirken senli günlerin gürültülü
sessizliğinde kendimi kaybedişlerim beni hiç bilmediğim ve kimseyle
paylaşamayacağım bir dünyanın kapısına getiriveriyor.
Sen benim gülüm, gülen yüzüm, sabahım, günaydınım oluveriyorsun. Ah sen yok
musun sen gözleri güneşe benzeyen beni yakan sevdiğim Beni sadece gözlerinle
yakmanı yeğlerdim ama imkansızlık sularında boğuluşlarım gelirken aklıma bir
çizik daha atıyorum sanki sevdama. Şimdi bu mektup dünyada aşkın var olduğunun
kanıtı, bu mektup seni sana yazdığım son mürekkep, senin bana gelişinin ilk
adımıdır…
Ve İlk Başta Dedim ya
Sarhoşun mektubu okunmazmış diye …
Aslında Sarhoşken söylenilen her şey Ayıkken düşünülmüştür…
Sağlıcakla Kalın…
ŞARKIYI DİNLEMENİZ DİLEĞİYLE ...
