bitti

Şimdi sensiz suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım. Biliyor musun ben hiç bu kadar uzun susmadım. Şimdi kibrit’in ucuyum. Hangi sevdalı yakar beni, hangi hain kırar bilmiyorum. Şimdi susuyorum.Ve Sadece düşünüyorum. Kimsesizdim. Ben hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim kendimi.

Şimdi Çok iyi Anlıyorum Şimdi sensizliğin kol gezdiği yerdeyim. Suskunluğun tam ortasında yani. Bu kadar uzun sürmemişti suskunluğum, hasrete olan kinim hiç bu kadar bilenmemişti. Anladımki yaşayabildiğin biriyle değil, onsuz yaşayamayacağın biri olmalıymış hayatında insanın. 

Buradan Sonrası Alıntıdır.Üzerinde Oynama yapılmadan yayınlanmıştır.

Ne kadar kötü artık arkandan bakamamak. Fotoğraflarına elleyememek. Koklayamamak senden kalan eşyaları ne kadar kötü. Neden mi yapamıyorum artık bunları? Çünkü artık sen başkasınınsın ve yazmaz bizim kitabımızda başkasının sevgilisinin fotoğraflarına bakmak. Yansan da, parçalansan da, tutuşsan da, geçmişi hatırlasan da bakamazsın. Kullanamazsın o şifreleri sözcükleri. Diyemezsin artık rapunzel, diyemezsin deniz gözlüm, diyemezsin hayalim. Ayıp başkasının sevgilisine bunları düşüncende bile söylemek. Rüyamda gördüm, dün akşam, utandım. Nasıl görürüm ki seni ben artık rüyamda. Sen başkasının kollarındayken, sen o gözlerini başkasına teslim etmişken, sen o saçlarını başkasına bırakmışsan ve sen başkasının yanında mutluysa nasıl görürüm seni rüyamda. Ben en kötü, en lanet, en seviyesiz adam. Başkasının yanındakini unutamayan kadar aciz ve ahmak. Geçmişi silemeyecek kadar zayıf. Maviye bakamayacak kadar cesaretsiz, karşılaşırız diye sokağa çıkamayacak ben. Her gece o alçaklığı yapan ben. Kahretsin bak şurada bile engel olamıyorum kendime. Yine aklımda sen, ama çıkmalısın artık hücrelerimden. Yaptığım yanlış, yaptığım senin yanındaki adama büyük ayıp, hani senin şu büyük aşkına. Haykırmaktan korktuklarımı fısıldamak ayıp artık. Kendi kendime seni anlatmak yanlış. Seni düşünmek, hissetmek alçaklık. Önce sen gittin, sonra kokun şimdi de düşüncelerimi aldın. Seni düşünmek bile artık imkânsız. Senin için yazdığım şu kadar yazı bile artık etik değil. Ve işte bitiriyorum büyük kadın bu cümlelerimi. Senin yanındayken başladığım bu seni anlatan yazılarım, sen gittikten sonra kendini buldu ve işte sen başkasının olunca bitti.

Sen artık başkasının okuduğu bir şiirsin,
Ve hayırsız dudaklarda son buluyorsun..
Gece yarıları, seni bitiriyorlar!
Ama ben inadına,
Sana yeniden başlıyorum her sabah.
Oysa sen sadece benim okuduğum bir şiirdin,
Seni sevmiyor olabilirim,
Hatta unutabilirim zamanla adını..
Ama unutmam seni.!!
Sevdiğimdin!
Sevgilimdin..


Bu oyunda kazanan olmadı sevgili,
Kirlenen ve temiz kalan var..
Kumarda hayat galip yine!!
O günlerden bize yar olan..
Atmaya kıyamadığımız resimler sadece…
Şimdi ikimizin de geceleri çok farklı!!
Birimiz başını yastığa koyuyor,
Birimiz bir yabancının omzuna..
Ve ikimizde değişik başlıyoruz güne!!
Birimiz uykusuz kalmış…
Birimiz yarin koynunda..!!

Biliyorsun..
Düzenin insanı değilim ben..
Hiçbir zaman da olmadım..
Bu dünya seni de kirletti vaktinden önce,
Hikaye kötü bitti…
Yazık!
Düşümdeki güzeli sen sanmışım……
Birkaç parça şiir..
Güleryüzlü bir albüm,
Ve mektuplar..
Böyle bir bozguna bu kadar anı yeter..
Bir tek şunu unutma!
Hayatımda okuduğum en güzel şiirdin sen…..